Ik ben al jaren een zeer gelukkige vrouw van een militair. “mijn militair” om hem maar zo te beschrijven. Ik ga niet schrijven over zijn wereld, maar over mijn wereld. Hierin zal ik jullie meenemen met de ups en downs die daarbij horen. Een heleboel mensen hebben niet door wat het inhoudt om met een militair samen te zijn. En ja, het is mijn eigen keuze om een relatie met een militair te beginnen. Ik ben verliefd op mijn man, niet op zijn beroep. Wel sta ik voor 2000% achter mijn man. Dat hoort toch bij liefde? Net zoals hij voor 2000% achter mij staat. Dat hij zijn beroep met alle passie en trots uitvoert maakt mij alleen maar trotser! Of ik het eens ben met alle berichten in de media e.d. en wat ik ervan vind op politiek gebied zal ik mij niet uitlaten. Ik geef jullie alleen een heel klein kijkje in mijn leven als de vrouw van! Ook geef ik geen informatie geven die onze mannen en vrouwen in gevaar brengt. Mijn blog gaat over mijn leven als vrouw van en niet over zijn wereldje en wat daar allemaal speelt. Verwacht dus geen sensatie blog, maar een blog die puur vanuit mijn gevoel is geschreven.
Ik zou zo graag zien dat de Nederlandse Maatschappij meer waardering krijgt voor onze militairen, veteranen en thuisfront. En dat is mijn doel met mijn blog. Ik hoop dan ook echt dat de medemens die dit leest ook eens een reactie achterlaat. Hopelijk gaan de mensen die er weinig van af weten zich er ook eens in verdiepen. Lees alleen mijn blog dan weet je hoe het voor ons is. Onze militairen kiezen er niet voor om te sneuvelen, onze militairen zijn niet soldaatje aan het spelen op de belastingcenten. Nee, het zijn mannen en vrouwen die gaan voor een doel. Vrede en veiligheid in de wereld. Een mooier doel kan er toch niet zijn? Ook ik ben niet voor oorlog, zeker niet. Helaas leven we wel in een wereld waar dit plaatsvind. Is het niet in ons land dan is het wel belangrijk dat wij meehelpen in andere landen. Om de veiligheid van ons eigen land te blijven waarborgen. Onze militairen worden ook dagelijks ingezet met hun specialisme in ons eigen Nederland. Veel mensen zijn hier niet eens van op de hoogte.
Hoe erg is het wanneer één van onze militairen sneuvelt er gezegd word, dan had hij maar een vak moeten leren. Hoe hard is dit voor de familie, partners etc.? Stel jou man/vrouw/kind/vader/moeder etc. is vertegenwoordiger en zit veel op de weg. Hij krijgt een auto ongeluk en komt te overlijden……. daar wil je toch niet aan denken? Toch zal jij nooit te horen krijgen dat hij maar een ander beroep had moeten kiezen! Iedereen treurt met je mee inclusief ik. Ik krijg op voorhand al te horen als ik mijn zorgen uit tja, dat is het risico van het vak dan moet je maar geen relatie met een militair beginnen! Hoe raar is het dat ik dit soort opmerkingen te horen krijg van mensen over mijn man. Ik hou van hem, hij is mijn leven, mijn partner, mijn maatje en daar gaat het toch om! Bedenk dat zijn ouders ook dit soort opmerkingen krijgen over hun kind en nog veel meer naaste familie die van de persoon houden.
Ik weet dat onze militairen enorm goede getrainde mannen en vrouwen zijn en zij bereid zijn om voor onze vrede en veiligheid te werken. Is het niet belangrijk in ons land dat iedereen dit eens gaat inzien? Ja, ik weet zeker dat die tijd nu eens moet gaan komen! Ik hoop dat met dit blog iedereen net zoveel waardering gaat krijgen voor onze mannen/vrouwen. Net zoveel waardering als onze militairen en ik voor jou leven en het leven van jou familie hebben! Er is weer een nieuwe missie begonnen naar Mali dit keer. Laten wij als volk dan nu eens een keer achter onze mannen en vrouwen gaan staan! Laten wij nu dan als klein land ook eens zien dat wij hierin groot kunnen zijn.
Alle reacties die hier door jullie geplaats worden zal ik eerst modereren. Niet omdat ik bang ben voor kritiek. Dat zal ik gewoon plaatsen. Je mag het zeker niet met mij eens zijn. Bedenk wel voordat je een reactie geeft dat je het hebt tegen een persoon met gevoelens.
Ik schrijf nogal persoonlijk en open, maar bedenk dat het altijd voor mij oppassen is met wat ik schrijf. Nogmaals ik zal geen openlijke informatie delen.
vrouw van militair 
Ik studeer nog, maar ik heb ook een relatie met een militair en heel veel mensen (vooral klasgenoten en huisgenoten) zeggen dingen als: je hebt er zelf voor gekozen, had je maar niet met een militair moeten gaan, etc. Het is pijnlijk. Heel mooi stuk en mooi geschreven.
Hey,
Wat is dit fijn om te lezen. Het is echt herkenbaar. Ik heb het daarom doorgestuurd naar wat goede vrienden van mij.
Mijn vriend zit op dit moment ook in Mali en met de feestdagen om de hoek is dit extra moeilijk. Het gemis is groter. De dagen duren lang en wanneer je in bed stapt ligt er niemand naast je.
Het gemis blijft heel erg, ook de emoties wisselen vrij regelmatig. Maar het went wel.
Wauw, inspirerend zo’n blog. Ik ben pas een beginnend ‘vriendin van’ Pas 2 maanden in opleiding, maar voor mij al veel herkenbaar wat er wordt geschreven. Mooi hoe jij vind dat de mening t.o.v. militairen (en thuisfront) moet veranderen! Mee eens. Bedankt, ik zie je als inspiratie bron
Dank je wel. Wat een compliment!
Goedemorgen,
Mijn naam is Dorothe en ben 17 jaar, ik heb al bijna 2 jaar een vriend en hij doet de opleiding voor technicus bij de Marine.
Uw blog heeft mij erg geholpen met mijn toekomstbeeld hoe dat zou kunnen worden! Het heeft mij ook meer gerustgesteld. Zoals u ook al beschreef dat u trots bent op uw man en zo ook uw militair dat heb ik ook hij is mijn grote trots! Uw blog heeft mij echt enorm geholpen 😊
Groetjes van mij
Mooi Dorothe! Wees vooral erg trots op hem. Dat verdienen zij!
Hallo,
Wat een verademing om te lezen dat ik niet de enige ben! Dat wist ik natuurlijk wel, maar om dat hier zo te mogen lezen vind ik geweldig. Gelukkig heeft mijn man nog geen ‘echte’ missie gehad, maar al wel een oefening van 4.5 maand op Curaçao. Ik vind het altijd erg moeilijk als hij gaat en voel me dan vaak erg eenzaam thuis. Vriendinnen en familie zijn druk met hun eigen leventje. En inderdaad wat hier te lezen was, met hen erover praten kan wel, maar dan krijg je toch vaak dezelfde opmerkingen. ‘Jouw keuze’, ‘Je wist waar je aan begon’, ‘Ach die maanden vliegen voorbij, nog even volhouden hoor’. Dat laatste is zeker lief bedoeld, maar die maanden vliegen voor mij niet voorbij.. ze slepen voort. Ik ben altijd blij als ik mag gaan werken, dan gaan de dagen wat sneller. Maar de weekenden waarin ik even niets gepland heb staan kunnen voor mij niet snel genoeg gaan. Ik ben erg blij dat ik deze inspirerende blog ontdekt heb en ga hem zeker bijhouden. Enorm bedankt voor je open en eerlijke verhalen. Dames die nog een man op uitzending hebben of waarvan de man nog moet gaan: Zet ‘m op! Sterkte.. En wees trots op ze.
Lieve groetjes,
S.L.
Zooooo herkenbaar jou reactie. Vooral die weekenden gaan niet voorbij (althans zo voelt het altijd)
Lieve groetjes terug
Sinds 2 weken is mijn militair ook vertrokken naar Mali, zijn eerste uitzending. Alsnog was ik meer zenuwachtig dan hij was. Ik begrijp je verhaal compleet. Vaak weten mensen niet wat het met je doet om zo iets te horen. Eigenlijk zouden ze veel respect moeten hebben voor militairen en het thuisfront. 4 maanden is toch niks, hoor ik vaak maar voor mij is dat een eeuwigheid. Ze weten gewoon niet hoe het voelt, kon ik het ze maar uitleggen of mee laten voelen…
Een late reactie van mijn kant. Veel succes en sterkte. De eerste maand ben je volgens mij nu al door. Zet m op meis!!!
Hoe gaat het nu met je? Je bent toch maar mooi weer een paar weken verder. En ja…….het is echt een eeuwigheid. Je kunt het blijven uitleggen. Dat doe ik ook bewust. Wanneer ik het niet blijf uitleggen dan zullen ze het nooit snappen denk ik altijd 🙂 Zet m op meis!
Wat fijn omje blog te lezen!
Mijn militair is pas vertrokken voor 4,5 maand.
Dit is de eerste keer dat hij op missie gaat…
En vandaag is t weekend aangebroken, pfff wat valt dat tegen…Nu pas komt t besef dat ik de komende maanden met de kinderen alleen ga zijn… De oudste heeft er wel moeite mee, hij snapt t ook nog niet goed ( 4 jaar) de kleinste krijgt t gelukkig niet mee ( 10 weken) ik hoop dat die weekenden gaan meevallen! Maar ondanks mijn baalavond/ weekend ben ik ook enorm trots op hem..
Je blog is geweldig!!! Heerlijk om de herkenning te lezen!!
Bedankt!! Voor mij is je blog een steun!!
Liefs!
Hi en welkom. De weekenden zijn niet de leukste, maar ook die ga je doorkomen.
Dank je wel voor je lieve woorden en zet m op!!! You can dot it!
Liefs terug
Lieve vrouwen,
Wat herkenbaar allemaal. Mijn vriend werkt bij de marine ( al ruim 16 jaar!) en moet dit jaar in totaal 4 maanden varen. We hebben al ruim een jaar een relatie. In het begin was het wennen voor mij, want op zijn vorige schip was het 2 weken op en 2 weken af.
We zitten nu al op de helft, maar het blijft gewoon shit! Zeker als je even een schouder nodig hebt en hij is er niet. Gelukkig heb ik een vangnet met lieve vriendinnen, drukke familie en een puberzoon, waar ik mijn handen vol aan heb. En niet te vergeten; lang leve de Whatsapp!
Ik werk in het onderwijs en ben dus nu 5 weken vrij.
Samen op vakantie gaan in de zomer zit er dus niet bij. Het is passen en meten, flexibel en inventief zijn, maar vooral vergt het een groot hart. Zoals jullie al zeggen, je wordt verliefd op de man en niet op zijn beroep. En hij is de moeite waard.
Ik zeg geen sterkte tegen jullie, want als je kiest voor een militair dan ben en heb je een sterk persoonlijkheid.
Groetjes,
Wendy.
Mooie blog! Ik ben ook vrouw van een militair. Ruim 37 jaar en in september zit het erop dan gaat mijn militair met flo. Heel veel oefeningen en uitzending meegemaakt. De weekenden zijn soms lastig geweest maar het terugkomen is extra kostbaar en genieten. De kinderen hebben er niet echt veel last van gehad ze mochten om de beurt bij mama in bed slapen. Dat was altijd een feest. Het zal straks wennen zijn voor hem. Het “pak” gaat uit. Maar hij houd als veteraan contact met soortgenoten :). Veel sterkte dames en geniet extra als je militair weer thuiskomt. Groet Jet.
Beste K,
Of het nu 2 maanden of 12 maanden is maakt helemaal niks uit. Het is gewoon niet leuk om een leven apart van elkaar te leven hoe lang dat ook duren moet. Iedere avond als je in bed stapt is weer een dag dichterbij de dag dat hij thuiskomt! Hou je taai! Je bent niet de enige en dat kan je hier lezen en misschien geeft dat steun en troost op de lastige momenten ( doet het voor mij zeker wel )
Beste Vivian,
Het geeft zeker steun en troost om hier te lezen en te weten dat je niet de enige bent. Het duurt nog ongeveer een week en dan zit het erop. oh wat ga ik hem om zijn nek vliegen! Ik kijk al uit naar dat moment! Bedankt voor je lieve woorden.
liefs K.
Hoi! Ik wil je even een compliment maken met je ontzettend leuke site. Ik ben ook een vrouw van een militair. Hij is nu op uitzending in Mali en hij komt over een ruime week terug van zijn 2 maanden durende missie. Het is misschien niet zo een lange missie, maar het is mijn eerste missie als militaire vrouw en ik moet eerlijk zeggen dat ik het erg moeilijk vind. Ik doe veel leuke dingen en dan gaat de tijd wat sneller. Maar die rollercoaster van emoties mag wel even op hold staan. De laatste loodjes zijn vaak het zwaarste zeggen ze en zo voelt dat op dit moment heel erg. Ik blijf maar denken aan het moment dat ik hem weer zal zien, want oh wat heb ik die man gemist zeg! Ik vind het onzettend goed wat je allemaal doet en dat je er zo open over schrijft. Er over kunnen spreken en het kunnen delen is erg fijn. Liefs K.
Hai K,
Dank je wel voor je compliment. Altijd leuk om te lezen, maar waar het mij vooral om gaat is dat je er iets aan hebt. Of een missie lang of kort is maakt volgens mij niet zoveel uit. Het gemis, de zorgen, lang of kort voelen toch hetzelfde. Goed om te lezen dt je leuke dingen onderneemt! Enne die rollercoaster……… die gaat nog wel even door hoor 😉
Zet m op meis, maar zo te lezen gaat dit helemaal lukken! Liefs vrouwvanmilitiar 🙂
Wat een geweldig Blog heb jij. Wat kan jij goed schrijven en gevoelens verwoorden. Fijn!
Ik ben een nieuweling hier in. Ik ken mijn man in bloemtjespak al even. Wonen zelfs al enkele jaren samen. Maar hij heeft vanaf dat ik hem ken een kantoor baan gehad: opleidings en trainingcentrum. Kwam dus elke avond gewoon thuis. Nu heeft hij sinds 2 maanden een nieuwe parate functie. Logistiek; niet het gevaarlijkste binnen de defensie. Maar genoeg spannende momenten voor mij. Hij is namelijk nu gelijk 5 weken aan eengesloten op oefening. Niet heel lang. Maar nu voor de eerste keer vind ik het lang genoeg. Ook gaat hij dit jaar nog 4 – 5mnd op missie naar Mali…. spannend…..
Nogmaals geweldig blog, waar ik nu al rust, steun en troost in vind! 🙂
Hoi hoi, Welkom dan op mijn blog. Spannend en toch weer een heel ander leven met een parate functie. Even weer een hele andere wereld dan de functie hiervoor. Dat is ook enorm wennen. Bij vragen of andere momenten kun je mij ook altijd benaderen via fb en dan pb. Zet m op meis!!
Thnx we zijn over de helft. 18 aug is de missie van 12 maanden eindelijk voorbij en kunnen we weer een ‘normaal’ leven tegemoet gaan. Voor zover een leven met 2 militairen in een relatie normaal kan zijn natuurlijk;)
Hahaha dan krijg je hopelijk weer een beetje een normaal leven. Volhouden! !!!! Dat kan jij gewoon!
Hallo, sinds 8 maanden verblijft mijn militair in Israël voor een VN missie… We hebben nog 4 maanden te gaan maar wat is het soms zwaar. Mensen die zeggen dat het nu aftellen is en wat al niet meer. Vanaf dag 1 was het moeilijk en dat blijft of het nu 3, 6 of 12 maanden zijn. Aangezien ik zelf ook bij defensie werk heeft mijn omgeving een verwachtingspatroon van mij, helaas ben ik ook gewoon iemand met gevoel. Tuurlijk snap ik zijn werk en alles wat erbij hoort maar thuisfront zijn is gewoon niet leuk
Helemaal waar! Thuisfront is niet altijd leuk. Ook niet als je zelf militair bent! En het lijkt mij daadwerkelijk soms nog lastiger wanneer je zelf militair bent. Zet m op meis…… op de helft begrijp ik. En als je het zwaar hebt stuur je maar pb. Je kunt het hoor!!!!!
Afgelopen donderdag mijn vriend uitgezwaaid voor 3,5 maand. Is de eerste keer dat we zo lang van elkaar gescheiden zijn. En wat heb ik het moeilijk. Ik tel de dagen af! Vaak krijg ik te horen maar dat wist je toch van te voren? Had je maar geen marinier uit moeten zoeken. Ik erger mij daar zo aan. Ik kwam bij jou blog terecht en er is eindelijk iemand die mij begrijpt. Hoop dat jou blog mij de komende maanden er door heen kan slepen!
Hai Nellie, zware tijden dus. En je mag het moeilijk hebben hoor. Vooral in de eerste dagen moet je daar gewoon lekker aan toegeven. Wel een tip die bij mee beter werkt. Ik tel niet de dagen af…..dan moet ik voor mijn gevoel nog zo lang. Ik tel de dagen die ik heb gehad en ben dus trots dat ik die toch maar weer mooi ben doorgekomen! Ik weet dat dit bij meerdere thuisfront goed werkt. Misschien ook bij jou. Hahahah herkenbaar die reacties, die krijgen wij als thuisfront allemaal te horen. Daarom is het ook zo fijn om dit met elkaar te kunnen delen. Uiteraard ben je ook van harte welkom tijdens de ontmoetingsdag (zie blog thuisfront ontmoetingsdag) Deze gaat zeker plaatsvinden. Het is zo fijn om even in een omgeving te zijn waar iedereen je wel begrijpt. Veel sterkte en je kunt mij ook altijd benaderen via PB op Facebook.
Bedankt voor de tip! Ik denk nu ook elke dag is er 1. Het gaat stukken beter heb eindelijk mijn ritme wat gevonden.
Natuurlijk heb ik mijn momenten wel maar dat is logisch.
Het lijkt me super leuk zo’n ontmoetingsdag!
Ik heb het er wel met mijn vriendinnen over maar zij begrijpen mij niet zo als iemand die in dezelfde situatie zit.
Groetjes
Iedereen heeft goede en slechte dagen. Daar ontkomen wij niet aan. Voor vandaag moet je denken. …..weer een dag verder 🙂 Fijn dat je ritme een beetje hebt gevonden. Uiteraard leuk en welkom wanneer je ook komt bij ontmoeten van overig thuisfront. Wil je mij misschien mailtje sturen? Dan hou ik je namelijk verder op de hoogte! Mailadres is vrouwvan@outlook.com
Hey Nelie
Lastig is dat he als je aan vriendinnen je ei kwijt wil maar ze snappen je niet. Begrijp hoe je je voelt helaas. Je wordt verliefd op een persoon en die werkt toevallig bij defensie. Dat is geen keuze die je bewust maakt dat overkomt je. Hopelijk heb je wel steun aan lieve mensen om je heen. Take care meid
Hoi,
Per toeval kwam ik bij je blog terecht en ik ben blij om te zien en te kunnen lezen over hoe andere vrouwen hiermee omgaan. Zelf ben ik nog maar een beginneling in dit gebied. Mijn vriend is op dit moment bezig met zijn eerste training in Engeland (waar hij vandaan komt) en ik wilde me voorbereiden over hoe het leven zou zijn als hij klaar was. Na heel veel alleen maar negatieve dingen te hebben gelezen, ben ik blij en opgelucht om jouw blog te lezen. Het doet me goed om te zien dat je, ondanks vele moeilijke tijden en incidenten, toch heel gelukkig bent met je man, familie en je leven.
Heel erg bedankt voor alles wat je doet voor alle thuisfronten!
Een hele late reactie van mij 😦 Welkom op mijn blog. En beginneling of niet….thuisfront is thuisfront en wij zijn allemaal als beginneling begonnen (huh rare zin 🙂 ) Het leven met een militair is een onverwacht leven, maar daarom juist wel een zeer dierbaar leven. Zet m op!!
De afgelopen dagen heb ik je blog van begin tot eind gelezen, wauw… Niets dan respect voor jou, voor jullie, vrouwen, mannen, partners van een militair!
Nadat mijn relatie na tien jaar stukliep, heb ik een ontzettend lieve, mooie, bijzondere jongen leren kennen. We kennen elkaar nog niet lang, zaten beide in hetzelfde schuitje, beginnen dit jaar met een schone lei, maar wat voelt het goed!
In juni wordt hij voor drie maanden uitgezonden naar Mali en alles is nieuw. We zijn nieuw voor elkaar, dit wordt zijn eerste uitzending en voor mij is dit een hele nieuwe wereld.
Ik heb nu al enorm veel opgestoken van je blog en ga je ook zeker volgen. Voor de rest laten we alles maar op ons afkomen en genieten we volop van elkaar en onze tijd samen.
Dankjewel!
Was iets aan het opzoeken en zag deze site voorbij komen…….echt top hoe je ‘de militair’ omschrijft qua persoon en werk en eea toelicht, heerlijk om ook de herkenning te lezen over vooroordelen enz…… militaire worden hier helaas in NL te weinig gewaardeerd en continue weet ‘de burger’ alles beter dus zeg je vaak maar niks meer of voor de helft want tja….
Desondanks ook hier een trotse militaire vrouw (al 12jr) met kinderen en (weer) een missie in het vooruitzicht. Voor mij geld persoonlijk, dat na al die jaren het wel wat makkelijker wordt als het gaat om het alleen zijn, maar leuk is anders….. met enkele uitzonderingen want een missie Afghanistan hakte er natuurlijk wel ff in met ook nog eens alle spanningen die daarbij kwamen, maar de oefeningen op zich ‘wennen’ met de tijd meer….
Bedankt voor de blog, grt een trotse vrouw!
……. en dames wees ook trots op jezelf, de ‘militaire vrouw’ is ook niet vanzelfsprekend ;-)!!
Hoi !!
Ik ben geen vrouw van een militair, mijn man is elektricien,maar ik vindt het heel fijn om jullie ervaringen met of zonder gezin en uiteraard de familie er omheen, te leren kennen .
Het is een uitzonderlijk beroep, maar ook heel bijzonder wat zij allemaal betekenen voor andere mensen op de wereld en ook voor ons hier.
We hebben ze nodig, het is een hele moedige prestatie en ik denk wel regelmatig aan deze mensen die stukje bij beetje samen verbeteringen en waarde bijbrengen aan heel veel mensen.over de wereld.
Veel respect en veel dank aan jullie allemaal dat meen ik echt.
Dank voor jullie inzet.
En het allerbeste voor thuis.
Groetjes van Erica
Mijn mannetje is afgelopen dinsdag voor 3.5 maand vertrokken naar Mali…jeetje wat heb ik het zwaar en ontzettend emo. Daarom ben ik zo blij dat ik deze blog heb gevonden:)
Deze blog helpt mij ook door de moeilijke momenten heen! Wij hebben nog ongeveer 2,5 maand te gaan, al 2 maanden doorstaan. Wat zal ik blij zijn als ie terug is!
Ja ik merk wrl dat iedereen er heel makkelijk over praar. Ja je wist dat dit zou gebeuren:(
Ja, dat is zo een typisch antwoord van mensen die totaal niet weten waarover ze spreken.. Praten met wat mensen die juist hetzelfde meemaken helpt echt wel, zij snappen hoe je je voelt omdat ze precies hetzelfde doorstaan
Mijn militair is afgelopen woensdag vertrokken voor 4,5 maand! Zijn al bijna 5 jaar samen. Eerste weekend achter de rug, wat was het moeilijk! Ik heb een deel van je blog gelezen en er al heel veel kracht uitgeput! Heel veel dingen zijn waar en ik kan er me ook in vinden.
Ik heb nog altijd het gevoel dat inderdaad zoals bij vele militairvrouwen ook bij mij, mij niemand echt begrijpt. Iedereen zegt wel, ooh het zal wel snel daar zijn, en ooh je kan skypen enzo met de nieuwe technologie ! Dat is volkomen waar maar totaal niet hetzelfde! Ik hoop ook dat het snel omgaat, maar 5 maand is niet voorbij van vandaag op morgen, helaas!
Vooral de weekenden vind ik zelf het zwaarst. Door de weeks ben ik bezig met mijn werk ed en dan gaat het wel. Heel veel sterkte de komende tijd. Het is een ontzettende lange periode ik weet het. Bedenk dat iedere seconde die voorbij gaat, je ook iedere seconde een dag dichter bij jou militair brengt. Heel veel sterkte en als je er behoefte aan hebt kijk op mijn facebook pagina. Heel langzaam beginnen mensen berichten te delen, maar vooral elkaar te steunen. En steun kun je nu heel goed gebruiken! Het gaat je lukken om er door heen te komen!!
Ja ik heb hetzelfde, de komende 2 maanden zijn nog heel druk met mijn studies. Maar eens dat voorbij gaat zijn dan ga ik in een gat vallen vrees ik 🙂 Dat is ook zo, elk uur dat voorbij is is voorbij! 1 ding kunnen ze me niet afpakken, ik denk maar: de relatie met een militair is sterk! Heel sterk! Je word voortdurend gescheiden, maar als je elkaar terugziet is de liefde eens zo groot!
Je facebookpagina bekijk ik regelmatig, ik put heeel veel kracht uit je afbeeldingen met de tekstjes die echt puur waarheid zijn!
Jolien ‘Leuk’ om te lezen dat jou militair ook de 28ste is vertrokken. Denk dat onze mannen in het zelfde vliegtuig heen zaten. Mijne blijft ook 4,5 maand dus misschien wel zelfde vliegtuig terug 😉
Hoe gaat het nu met jou?
Hier ups en downs. Ik ben een thuismama met een zoontje van 1 jaar. Heb gelukkig de afleiding van mijn kleine en die helpt me de dag door te komen 🙂
Hij is de 30ste april vertrokken naar Afghanistan vanuit Kleine- Brogel. Met mij gaat het nu goed, ik kan het meer relativeren en kijk er naar uit als het allemaal achter de rug is. Dat is fijn dat je je zoontje hebt om je aan op te trekken, ik woon nog thuis 😀 Hoe gaat het met jou?
Ik kan niet wachten om de rest van je blog te lezen. Ik ben ook een vriendin van een militair. Verliefd geworden op hem, niet op zijn werk. Men zou inderdaad meer respect moeten hebben voor de mannen en vrouwen die keihard werken voor vrede en veiligheid. Als mensen daar geen respect voor hebben weten ze half niet hoe hard het werken is. En ook voor het thuisfront.
Ik heb je berichtje van 18 februari gedeeld op facebook in de hoop dat andere mensen de moeite doen om het te lezen 🙂 ik geef ook geen reactie meer op zulke vragen of het is een heel kort antwoord. Je word er moe van.. Als wij maar gelukkig zijn denk ik dan en als wij maar de weg vinden om samen een fijn leven te hebben. Verder heeft daar niemand wat over te zeggen. ik merk dat ik zelfstandig ben, ik heb een levensstijl gevonden die hierbij past en waarmee ik uit de voeten kan.
Ps. Leuke blog!
Gr. Bianca en mijn vriendinnen die ook vrouw van zijn..
Dank je wel Bianca. Ik ben het helemaal met je eens. Zolang je zelf maar gelukkig bent met je partner. Dat is veel belangrijker dan de rest. Toch hoop ik dat er ooit in de wereld buiten defensie ook meer begrip komt 🙂 dat is echt mijn streven. Door het delen van mijn bericht heb je in ieder die poging alweer vergroot! Thanks
Heel herkenbaar mijn vriend is alweer een tijdje terug. zelf doe ik het zelfde werk, en krijg ik wel is een opmerking je doet het zelf ook. Maar achterblijven is nooit makkelijk! Mooi blog om te lezen, ga je zeker volgen! Succes deze tijd en geniet ervan als hij er weer is!!!
Ik begrijp je helemaal! Mijn man gaat morgen weer voor 2 maanden. Heel fijn als mensen dan vragen gaat het lukken? Je hebt nu wel een zoon van 4 maanden. Ja dat weet ik!!! Pff sommige mensen haha ach ja allemaal sterkte! Ik ga deze blog zeker vaak checken leuk!
Zeker heeeeeel herkenbaar!!
Heeeel veel succes en geniet van jullie tijd samen…
Ga je toevallig ook op tumbler?
ZOOOOO herkenbaar! Sterkte meiden!
Zo mee eens! Manlief gaat over een paar weken op uitzending voor een half jaar en nu al vaak gehoord “daar kiest hij toch voor” Fijn die onwetendheid van andere mensen!
Klopt helemaal! Zolang wij onze mond blijven houden: want dat doen wij op den duur omdat wij er moe van woorden, zal dit ook niet veranderen. Tijd dus om die onwetendheid bij mensen weg te nemen. Tijd om naar buiten te komen en te vertellen wat er speelt in onze wereld. Tijd om meer waardering voor onze militairen te krijgen! Vooral nu aan het begin van de nieuwe missie. Veel sterkte tijdens de komende uitzending. En het belangrijkste……..geniet nog samen van elkaar zolang hij thuis is.
Alleen kan ik het niet, ik heb de hulp van iedereen nodig om te laten weten wat er speelt in de wereld van Defensie, de militair, de veteraan en het thuisfront. Defensie geeft ook steeds meer openheid van zaken. Laten wij dit ook doen.